ماژول‌های رابط یا IM (مخفف Interface module) به منظور گسترش رک ها و ارتباط بین رَک اصلی و رَک‌های توسعه مورد استفاده قرار می‌گیرد. وقتی تعداد ماژول‌هایی که باید مورد استفاده قرار بگیرد بیش از ۱۱ تا باشد ناچاریم از رَک‌های توسعه استفاده کنیم. ماژول‌های رابط به صورت جفتی هستند در دو نوع send و recive وجود دارند که اولی با علامت S مانند (IM 360S) مشخص و در رَک اصلی قرار می‌گیرد و دومی با علامت R مانند (IM 361R) مشخص می‌شود و در رَک توسعه قرار می‌گیرد. البته می‌شود از نوع send-recive استفاده کرد که با علامت S-R مانند (IM 365S-R) مشخص می‌شود و می‌شود از آن هم در رَک اصلی و هم در رَک توسعه استفاده کرد. ارتباط ماژول‌های رابط با هم با کابل مخصوص است. مدل CPU312 رَک توسعه را پشتبانی نمی‌کند. اگر برای ارتباط رَک‌ها از IM 360S و IM 361R استفاده کنیم می‌توانیم تا سه رَک توسعه داشته باشیم. طول کابل‌های رابط در این حالت می‌تواند ۱ و ۲٫۵ و ۵ و ۱۰ متر باشد. در این حالت در رَک‌های توسعه می‌توانیم علاوه بر SM (ماژول سیگنال) از CP (کارت شبکه) و FM (ماژول تابع) هم استفاده کنیم. ارتباط در این حالت به صورت زنجیره‌ای خواهد بود یعنی ماژول رابط فرستنده در رَک اصلی IM 360S را می‌باید به ماژول گیرنده IM 361R در رَک توسعه‌ی اول وصل کرد و از آن به IM 361R رَک توسعه‌ی دوم و از آن به IM 361R رَک توسعه‌ی سوم. اما در حالتی‌که از نوع IM 365S-R استفاده کنیم تنها می‌توانیم یک رَک توسعه داشته باشیم. طول کابل رابط در این حالت تنها ۱ متر است. در این حالت در رَک‌های توسعه نمی‌توان از CPهای مربوط به شبکه‌های پُروفی‌باس و اِتِرنِت و برخی از FMها استفاده کرد.